26 oktober 2022
“Pálpito”, een Colombiaanse serie die deels thriller en deels telenovela is in een bitterzoet Bogotá
Sinds 20 april 2022 biedt de Netflix-catalogus het eerste seizoen van Pálpito. In veertien afleveringen van elk ongeveer 45 minuten weet deze nieuwe Colombiaanse serie onderwerpen als orgaanhandel, liefde sterker dan de dood, drugs en pizzakennis te verweven op een manier die niemand anders kon.
Het rooster
De pilot begint als elke andere thriller: een auto gefilmd vanuit de lucht, midden in de nacht, op een spookachtige, onverlichte weg, een gelukkig, lichtelijk dronken stel dat elkaar het beste van alles belooft op de asfaltweg naar hun huis.
BARDAF, het is de uitwijking. Simon blijft een paar minuten bewusteloos in het voertuig, een paar minuten te lang omdat Valeria ontvoerd is. GENERIC. Er volgen flashbacks van hun al te perfecte leven, waarin een personage verschijnt dat weldra in aanzien zal toenemen. De mooie Camila, een jonge fotografe die op het punt staat te trouwen met een van de meest invloedrijke mannen in Bogotá. Bij het altaar haalt haar ziekte haar in en Camila stort in. Zonder harttransplantatie zal ze niet lang overleven.
De tandwielen zijn in gang gezet: vanwege haar schoonheid, jeugd, muzikaal talent, intelligentie, uithoudingsvermogen en vooral… omdat ze een match is, is Valeria geselecteerd, ontvoerd en vermoord om haar gezonde hart. Terwijl de jonge weduwnaar Simon uit wraakzucht op onderzoek uitgaat, gelooft Camila in het wonder van dit hart dat als bij toverslag is aangekomen, maar haar vreemd blijft. Door deze vreemde gewaarwordingen gaat Camila op zoek naar de identiteit van haar donor. En door een speling van het lot ontmoet ze een man die haar vreemd genoeg bekend voorkomt, Simon. Camila en Simon groeien naar elkaar toe, zonder een moment te vermoeden van de gruwel die hen verenigt.
Net als bij een goede oude aflevering van Inspector Derrick hebben wij, de kijkers, vanaf het eerste kwartier alle sleutels in handen. Het belang van deze serie is te ontdekken hoe de hoofdpersonen geleidelijk de stukjes van deze macaber ongelooflijke puzzel zullen samenvoegen.
Camila in Bogotá en Emily in Parijs
Wat hebben deze twee Netflix series gemeen? Bijna niets, behalve het verhaal van mooie jonge meisjes die in een hoofdstad wonen. Eén in Colombia, de ander in Frankrijk. Als je de kans of de pech hebt gehad de serie met Lily Collins te bekijken, zul je verrast zijn door de stereotiepe voorstelling van Paname. Baret op elke hoek, stokbrood onder de arm, strakke koffie op het terras en ga zo maar door. Ze durfden zelfs te suggereren dat Parijzenaars veel te onaangenaam waren… Voor Pálpito geldt hetzelfde en het tegenovergestelde.
Bogotá, dat meer dan 30 jaar geleden bekend stond als een van de gevaarlijkste hoofdsteden ter wereld, wordt in deze serie op een zeer nette manier geportretteerd. Wat is het punt? Om een opvallend contrast te creëren tussen de hardheid van de verhaallijn en de sfeer van de opnames? Om reclame te maken voor de Colombiaanse hoofdstad door haar het beeld te geven van een moderne, Europese stad? In iets minder dan een halve eeuw is de situatie in deze bergachtige hoofdstad zeker gekalmeerd . Maar Bogotá is nog niet helemaal wit. We bewegen ons eerder op een donkergrijze schaal, iets lichter in het noorden en iets donkerder in het zuiden van de hoofdstad.
Netflix-series nemen vrijheden met milieuvoorstellingen en in een artistieke context hebben ze daar alle recht toe. Een serie, zoals een film, is een fictie, een denkbeeldige constructie. Als Netflix in de nabije of verre toekomst besluit om een serie te maken waarvan het verhaal in Brussel en zijn tropische klimaat is gebaseerd, zal het grappig, bizar, maar geweldig zijn. Niemand klaagde toen Quentin Tarantino de vrijheid nam om de geschiedenis te veranderen door Hitler te doden met duizenden geweerschoten in de film Inglorious Basterds.
Colombia is niet of niet meer wat het geweest is
“Ah, je woont in Colombia? het is oké, drugs zijn niet te ingewikkeld?”, “kan je me een Pablo Escobar t-shirt brengen?”, “is er elektriciteit?”, “ga je alleen reizen?”. Maar kijk wat er gebeurde met Ingrid Betancourt.
De series zijn inderdaad vrij om weer te geven wat ze willen op de manier die ze willen. Het is echter aan ons om een onderscheid te maken, niet alles wat we zien of horen klakkeloos aan te nemen, om dubieuze sluipwegen zoals die welke u zojuist heeft gelezen te vermijden. Laten we kritisch zijn, laten we analyseren, laten we proberen uit te vinden wat er buiten onze vier muren en vooral buiten onze grenzen gebeurt.
Colombia is zeker een land dat gevaarlijk was, en nog steeds is in bepaalde welbepaalde delen. Het is vooral een land dat een continent op zich is, zowel door de veelheid aan landschappen als door de bevolking die het bewoont. Colombia is een land, ik herhaal, veilig als je in de aanbevolen gebieden blijft en niet de papaya geeft (Colombiaanse uitdrukking die betekent dat je alles doet om beroofd te worden, bijvoorbeeld lopen met een nieuwste telefoon, in een donkere, onverlichte en eenzame straat). Colombia is niet langer Pablo Escobar en dat is het ook nooit geweest. In de serie “Narcos” wordt deze crimineel geportretteerd als een soort moderne Robin Hood die tussen het afhakken door de armen helpt. Spreek nooit positief over Pablo Escobar tegen een Colombiaan. Draag geen T-shirt met zijn beeltenis erop.
En de fictie richt zich op de donkere kant van wat Colombia kenmerkt: drugs, Pablo Escobar, orgaanhandel, machismo en reggaeton. Waarom niet, het maakt deel uit van de realiteit, maar het heeft ook een positieve kant die weinig Europeanen kennen. Colombia zoals het is, is onbekend. Wist u bijvoorbeeld dat begin augustus 2022 voor het eerst in de geschiedenis van het land een linkse en zogenaamd niet gecorrumpeerde president is aangetreden? En dat zijn premier in feite een premier is. De eerste vrouwelijke premier en de eerste vrouw van Afro-Amerikaanse afkomst die deze functie in Colombia bekleedt!
Het is een schande…
Het is inderdaad jammer. In Pálpito wordt Colombia, en meer bepaald Bogotá, op een verwaterde manier voorgesteld. De meerderheid van de acteurs is blank, terwijl de Colombiaanse bevolking van gemengde afkomst is. Alle hoofdrolspelers hebben een dak boven hun hoofd, en niet de minste! Als je Bogotá op een andere manier kent dan via de media en het toerisme, is het moeilijk te geloven dat een pizzabakker en een muzikant zich zo’n huis kunnen veroorloven (het gemiddelde salaris is 1.420.000 pesos, of 320 euro). Meer dan 40% van de bevolking leeft onder de armoedegrens, en de serie vermeldt dit niet, noch iemand anders.
Dat is waar fictie om draait, onze ogen vullen met criminele realiteiten terwijl ze heel vaak de sociale realiteit verdoezelen. Met zijn ongelooflijke diversiteit verdient Colombia het om bekend te staan om zijn positiviteit en schoonheid en niet alleen om zijn negatieve punten.
Speciale vermelding film/strijkserie
U zult begrepen hebben dat deze serie verre van cultureel rijk is, en ook verre van de verandering van omgeving die ze u zou kunnen brengen, ook al is ze gefilmd in Colombia. Bovendien raad ik het sterk af als uw doel is dit prachtige land te ontdekken. Voor het vermaak is het een andere zaak en ik gun deze serie de speciale Film/Ironing Series prijs. Begrijp dat je je niet helemaal hoeft te concentreren om het verhaal te begrijpen, ondanks de gekke plotwendingen en vergezochte liefdesverhalen.
De serie, geschreven door de Venezolaan Leonardo Padrón, presenteert een zwaar onderwerp (orgaanhandel) tegen een veel lichtere achtergrond (een liefdesverhaal, of zelfs meerdere). Als je een licht cheesy misdaadserie wilt zien die niet in de buurt komt van de hardheid van Franse series en je even de hardheid van het leven doet vergeten (dat wel); ga naar Netflix en binge-watch de serie “in a heartbeat”. Goed nieuws voor potentiële fans in wording, het filmen voor seizoen 2 is afgelopen september begonnen!
Aan de andere kant, als u echt iets over Colombia wilt weten, nodig ik u uit om Mijn reis naar Colombia te bezoeken, waar verschillende kleine Colombiaanse verslagen worden voorgesteld.
Fictie is het deel van de waarheid dat in elke leugen zit.
Daniel de Roulet
