Het Ramatuelle festival, een jaarlijks evenement dat buiten de tijd en buiten het gebruikelijke kader valt.

Lees het originele artikel

De 38^ème editie van het Ramatuelle Festival werd bijna twee weken lang gehouden. Talrijke zangers, komieken, humoristen en muzikanten betraden het podium om het publiek te plezieren.

De artiesten weten dat in Ramatuelle, het publiek kieskeurig is. Het is dus uitgesloten
dat zij met hun gebruikelijke show op het toneel verschijnen. Ze hebben een originele
en interactieve voorstelling nodig.

Op deze mythische plek, met zijn Romeinse amfitheatergevoel, is de nabijheid van het publiek belangrijk. Dit maakt het speciaal. Maar de eisen zijn ook te wijten aan de creatie ervan, je moet tegen de taak opgewassen zijn om daar te presteren.

Een plaats vol kunst en cultuur

Het begon allemaal in 1985, toen Jacqueline Franjou, gemeenteraadslid en vice-voorzitter van de Dienst voor Toerisme van Ramatuelle, besloot een theater- en variété-evenement op te zetten.

Maar in die tijd had het Provençaalse dorp geen geschikte plaats om zo’n festival te organiseren.  De uitdaging was om in slechts 44 dagen een theater te creëren. De plaats werd gekozen. Het was ooit een uitgestrekt veld met uitzicht op de zee.

Jean-Claude Brialy zal als eerste het podium betreden met een show als eerbetoon aan Gérard Philippe, waarmee hij de weg vrijmaakt voor podiumcreatie in de regio. Sindsdien krijgt elk jaar in augustus de poëzie gestalte in het Théâtre de Verdure. Bijna 1100 mensen, gezeten op rode kussens, verdringen zich elke avond, bij het vallen van de avond, om de artiesten toe te juichen.

Geweldige mensen voor geweldige optredens

Deze 2022 editie zag Calogero, François-Xavier Demaison, Eric Antoine, Alex Vizorek maar ook voorstellingen zoals “L’Ecole des Femmes”, “Un visiteur Inattendu” en vele anderen die gedurende 12 dagen om beurten het moeilijke publiek tevreden stelden.

De opening van het festival werd toevertrouwd aan de acteur en zanger, Patrick Bruel. Hij weet het, hij kan niet falen. Want naast de stress van de eerste dag is er de bittere herinnering aan zijn laatste bezoek aan Ramatuelle, waarvan de negatieve echo nog steeds voortleeft.

Daarom heeft Bruel voor deze editie een poëtische en zachte inzending gekozen. Hij neemt ons mee naar zijn verleden. Hij vertelt ons over zijn jeugd, zijn ouders, zijn geschiedenis en zijn ontmoetingen, die zijn leven veranderden. We zien Bruel als zanger, maar ook als acteur. Hij speelt ons een rol, zijn eigen. Het is ontroerend.

De plankenkoorts verdampt als de nummers elkaar opvolgen. Hoe meer het publiek zingt, hoe meer “Het maakt me zin om te zingen. Het maakt dat ik je wil laten zingen.”

Zingen en dansen in Ramatuelle, een geslaagde weddenschap

Il faut dire qu’il y en a pour tous les goûts. L’artiste enchaîne vieux tubes et nouveautés.

Er is voor elk wat wils. De artiest combineert oude hits met nieuwe. “Dit jaar vieren we de 20e verjaardag van het album “Entre deux”, het album dat ons zoveel vreugde gaf. Een album waarin ik de mooiste liedjes uit de jaren ’30 herlees, met enkele memorabele duetten. Het zijn tijdloze liederen die Frankrijk en alle generaties doen zingen. Als ik er twee of drie akkoorden in gooi, zie ik mensen opgewonden raken en meezingen.” En zo zong hij de “Blue Java“.

Later wilde hij er een groot volksbal van maken, waar mensen uitgenodigd zouden worden om in paren te dansen.

« Kun je een beetje teruggaan en een kleine wals doen? We hebben nog nooit iemand zittend zien dansen, dus sta op. Ik wil dat hij draait en zwaait en we gaan rond de zijkant van St. John. »

Zijn concert eindigt met een van zijn grootste hits. De kussens vliegen. 

Want het is traditie in het Théâtre de Verdure om je kussen te gooien als je van de voorstelling hebt genoten.

Er is geen twijfel mogelijk. Het publiek vond het geweldig. Het podium zat vol. Patrick Bruel was in staat om zelfs de meest veeleisende tevreden te stellen.